Als tekstschrijver-redacteur ben ik allround inzetbaar. Van gezondheid tot wiskundedidaktiek, van management tot tenders… Met mijn scherpe en analytische blik ben ik snel ingelezen en kan ik moeiteloos een tekstbijdrage leveren. Hoe moeilijk kan het zijn om dan mijn persoonlijke verhaal op te tekenen?
Een flinke uitdaging, zo ontdekte ik. Voor gezondNU werd ik gevraagd om een artikel te schrijven over rouw en acceptatie, gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Over mijn verlangen naar kinderen, naar moederschap. Over de weg die ik daarvoor gegaan ben. Over de nieuwe leventjes die ik in mij gedragen heb en die ik verloren ben. Over de rouw om deze kostbare leventjes en over de pijnlijke waarheid dat ik nooit moeder zal worden.
Veel mensen hebben mijn weg daarin van heel nabij meegemaakt, maar er zijn ook nog genoeg bekenden die slechts zijdelings of zelfs niets van dit proces hebben meegekregen. Hoe wil ik daarin tevoorschijn komen? Wat zeg ik wel, wat zeg ik niet? Welke concessie ga ik doen gezien de (dan ineens) relatief beknopte omvang van een artikel? Welke deskundigen wil ik aanhalen, of wie juist niet omdat die deskundige te ver afstaat van mijn persoonlijke levensvisie. Hoe combineer ik de rauwheid van mijn verhaal met mijn levendigheid en levenslust, zonder aan intensiteit te verliezen. Hoe vertel ik mijn persoonlijke verhaal en kan ik tegelijkertijd handvatten bieden aan de lezers voor hun eigen situatie? En voor mij het meest intieme: hoe doe ik met dit artikel recht aan de vier mooie, kostbare en voor altijd ongeboren leventjes…
Het artikel is verschenen in het januari-nummer van gezondNU. Ik heb prachtige reacties gekregen van familie, vrienden, bekenden, oud-collega’s… Zelfs de contacten met oud-klasgenootjes van de lagere school zijn aangehaald sinds zij het artikel lazen. Zij voelden zich persoonlijk geraakt door mijn verhaal, maar benoemden stuk voor stuk ook dat ze een nieuw perspectief op ‘omgaan met rouw’ hadden gekregen. Ook artsen en therapeuten hebben positief gereageerd op mijn verhaal, dat dit zeker van inspiratie kan zijn voor andere vrouwen.
Mijn verhaal is opgetekend. Het schrijfproces was intens, de reacties ontroerend. En wat ziet het ‘eindproduct’ er met de foto’s goed uit. En wat is het mooi om op deze wijze mijn verhaal te kunnen delen; eerst in gezondNU, nu op mijn website.
Lees hier het artikel: Vallen, opstaan, doorgaan; hoe wordt rouw minder rauw
gezondNU, nr.1, 2014